Wstawianie stylów
| 
| Odsłony: 1656Wstęp#
Kaskadowe Arkusze Stylów CSS nie mogą funkcjonować samodzielnie, ponieważ definiują jedynie sposób formatowania (wygląd) elementów dokumentu, ale same ich nie tworzą. Elementy muszą zostać wstawione do dokumentu w postaci struktury znaczników np. za pomocą języka XHTML lub HTML. Dlatego aby poznać ogrom dodatkowych możliwości, jakie dają style CSS, konieczna jest wcześniejsza znajomość zasad języka HTML.
Zapamiętaj zatem prostą zasadę: za pomocą języka HTML wstawia się znaczniki do kodu źródłowego strony, a następnie dzięki CSS można nadać im potem określony sposób wyświetlania.
Sposoby wstawiania stylów do gotowych dokumentów są różne. Nie znaczy to, że jedne są lepsze od drugich. Każdy sposób jest przydatny w innych sytuacjach. Większość witryn stosuje jednocześnie wszystkie z przedstawionych metod osadzania CSS - w zależności od konkretnej potrzeby.
Styl lokalny
<selektor style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</selektor>
Jako "cecha" czy inaczej własność bądź właściwość (ang. "property") należy wpisać o jakie konkretnie atrybuty formatowania nam chodzi (np. kolor tekstu - color). Opis wszystkich cech znajdziesz w następnych rozdziałach. Tutaj zajmiemy się tylko sposobami wstawiania stylów na stronach.
Jako wyraz "wartość" (w deklaracji stylu) wpisujemy dokładną wartość atrybutu (np. dla koloru tekstu będzie to: red, blue czy też #31F4A5 itd.). Wartość zależy ściśle od cechy, po której stoi w deklaracji. Nie można przecież jako kolor tekstu podać np. left (bez sensu). Opis wszystkich wartości, jakie mogą występować przy konkretnych cechach, znajdziesz w dalszych rozdziałach kursu.
Styl lokalny pozwala na nadanie formatowania konkretnemu pojedynczemu elementowi strony. Dlatego właśnie styl tego rodzaju nazywa się także styl inline (ang. "w linii"), ponieważ jest wstawiany w tej samej linii, w której znajduje się element formatowany. O tym który to będzie element, decyduje słowo kluczowe "selektor" (widoczny powyżej, w deklaracji stylu).
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
Rozciąganie stylu
<span style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</span>
Natomiast jako wyraz "wartość" wpisujemy dokładną wartość atrybutu.
Znacznik <span>...</span> pozwala na objęcie pewnego większego fragmentu dokumentu. Pojedynczym znacznikiem <span>...</span> możemy objąć kilka różnych elementów, które są wyświetlane w linii (sam element SPAN tak właśnie jest wyświetlany), np. wytłuszczenie tekstu oraz kursywę. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać.
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
Wydzielone bloki
<div style="cecha: wartość; cecha2: wartość2...">...</div>
Natomiast jako wyraz "wartość" wpisujemy dokładną wartość atrybutu.
Fragment dokumentu wydzielony za pomocą bloku <div>...</div> możemy swobodnie formatować. Element ten tak dobrze nadaje się do osadzania stylów, ponieważ sam w sobie nie ma określonego żadnego formatowania, które mogłoby kolidować z efektem, jaki chcemy uzyskać. Metoda ta jest bardzo podobna do SPAN, lecz obejmuje zwykle większe fragmenty dokumentu (może zawierać w sobie różne znaczniki jak również inne bloki). Dodatkowo DIV domyślnie jest wyświetlany:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
natomiast SPAN:
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXw liniiXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Generalnie element blokowy (DIV) może zawierać wewnątrz siebie zwykły tekst, jak również inne elementy blokowe. Został on pomyślany do tworzenia obszerniejszych struktur. Natomiast elementy wyświetlanie w linii (SPAN) nie mogą zawierać elementów blokowych, ale mogą inne elementy wyświetlane w linii oraz zwykły tekst. Wewnątrz DIV można oczywiście wpisać również SPAN [Aby dowiedzieć się więcej, zobacz: Wyświetlanie].
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami
Wewnętrzny arkusz stylów
<head>
(...)
<style>
selektor { cecha: wartość; cecha2: wartość2... }
selektor2 { cecha: wartość; cecha2: wartość2... }
(...)
</style>
(...)
</head>
Selektorem może być praktycznie dowolny znacznik, np. p (akapit), h1 (tytuł), td (komórka tabeli) i inne. To właśnie elementom, które znajdują się w kodzie źródłowym, pomiędzy tymi znacznikami, nadajemy atrybuty formatowania opisane w arkuszu.
Jako "cecha" (w deklaracji stylu - powyżej) należy wpisać o jakie konkretnie atrybuty formatowania nam chodzi (opisane w kolejnych rozdziałach).
Natomiast jako wyraz "wartość" wpisujemy dokładną wartość atrybutu.
Zwróć uwagę, że jednemu selektorowi możemy nadać kilka atrybutów (cech). Są one wtedy rozdzielone średnikami.
Wewnętrzny arkusz stylów wstawia się zawsze w części nagłówkowej dokumentu (pomiędzy znacznikami <head> a </head>). Można go zastosować, gdy elementy które pragniemy poddać formatowaniu, występują wielokrotnie na stronie i wszystkim chcemy nadać takie same atrybuty (inne niż domyślne). Na przykład chcemy, aby wszystkie wykazy miały automatycznie kolor niebieski. Wystarczy wpisać odpowiednią deklarację stylów w arkuszu (w treści nagłówkowej) i nie trzeba już nic dopisywać przy samym elemencie.
Komentarze w arkuszu stylów pisze się używając znaków: /* (otworzenie komentarza) oraz */ (zamknięcie komentarza), np.: /*12345*/. Wszystko pomiędzy tymi znakami jest ignorowane przez przeglądarkę. Komentarzy takich nie można zagnieżdżać, tzn. niedozwolony jest zapis: /*123/*000*/456*/. Komentarz może składać się z wielu linii, np.:
/* Ten tekst zostanie zignorowany przez przeglądarkę, ale może zawierać informacje cenne dla projektanta arkusza CSS */
Ponadto w języku HTML całą zawartość arkusza stylów, tzn. wnętrze znacznika <style>...</style> można ująć w komentarz HTML:
<style> <!-- /* To jest arkusz stylów kompatybilny wstecz */ --> </style>
Dzięki nim treść arkusza nie będzie widoczna na ekranie starszych przeglądarek, które nie obsługują stylów. Aktualnie jednak trudno znaleźć przeglądarkę, która nie potrafiłaby zinterpretować znacznika STYLE. Oczywiście znaki <!-- oraz --> znajdujące się na początku i na końcu arkusza, nie są znakami komentarza stylów lecz HTML i nie można ich używać wewnątrz arkusza w innych miejscach niż podane!
W języku XHTML ukrywanie arkusza CSS w komentarzach <!-- ... --> jest niezalecane. XHTML jest zgodny z XML, gdzie panuje zasada, że przed etapem właściwego parsowania dokumentu, można z niego usunąć wszystkie komentarze. Oznaczałoby to, że tego typu skrypty i arkusze w ogóle nie byłyby brane pod uwagę przy renderowaniu strony!
Znacznik STYLE może znajdować się tylko i wyłącznie w nagłówku dokumentu.
Zewnętrzny arkusz stylów
<head> (...) <link rel="Stylesheet" href="/style.css"> (...) </head>
Możliwość wstawiania zewnętrznego arkusza jest chyba jedną z największych zalet stosowania stylów. Pozwala nam to zdefiniować takie samo formatowanie określonych elementów na wielu stronach jednocześnie. Dzięki temu, za pomocą tego jednego arkusza, wszystkie nasze strony w obrębie całego serwisu mogą mieć pewne wspólne cechy. Dodatkowo jeśli w ostatniej chwili zdecydujemy się zmienić np. rodzaj czcionki na wszystkich stronach, możemy to zrobić, modyfikując jedynie zewnętrzny arkusz stylów, bez konieczności zmiany każdej strony osobno. Pozwala to zaoszczędzić mnóstwo czasu (zwłaszcza niezdecydowanym ;-)
Wstawienie takiego zewnętrznego arkusza stylów jest bardzo proste. Wystarczy wpisać w treści nagłówkowej każdego z dokumentów (pomiędzy znacznikami <head> a </head>), przedstawioną powyżej linijkę. Deklaracje stylów zawarte w zewnętrznym arkuszu, zostaną automatycznie przeniesione do podanej strony (podczas jej wyświetlania). Wszystkie podstrony serwisu z osadzonym w swoim nagłówku takim poleceniem, uzyskają wygląd, określony w załączonym arkuszu stylów.
W pojedynczym dokumencie HTML można dołączyć dowolną liczbę zewnętrznych arkuszy stylów - każdy jako osobny element <link rel="Stylesheet">. W przypadku konfliktów, ważniejsze będą deklaracje z arkusza dołączonego później. Zwykle tworzy się pojedynczy zewnętrzny arkusz i załącza go w całym serwisie, czyli na wszystkich podstronach. Czasami jednak dodatkowo poza nim projektuje się osobne arkusze, ustalające wygląd np. odrębnych kategorii tematycznych serwisu. Mamy wtedy sytuację, gdy na stronie głównej jest dołączony tylko jeden arkusz stylów, a na podstronach kategorii tematycznych - po dwa.
A teraz kilka słów o tym, jak napisać taki zewnętrzny arkusz stylów. Jest on po prostu zwykłym plikiem tekstowym. Aby go utworzyć, wystarczy zwykły edytor tekstu, w którym piszemy takie same deklaracje stylów selektor { cecha: wartość }, jak w przypadku wewnętrznego arkusza stylów. Oczywiście można się posłużyć specjalnym edytorem CSS. Należy jedynie pamiętać, że plik będący zewnętrznym arkuszem stylów musi mieć rozszerzenie *.css!
Wstawienie białych znaków (spacje, tabulacje, znaki nowej linii) w arkuszu CSS nie ma wpływu na jego działanie. Dlatego możesz ułożyć wpisywane reguły CSS w taki sposób, aby były bardziej czytelne.
Znacznik LINK może znajdować się tylko i wyłącznie w nagłówku dokumentu.
W MSIE 8.0 i starszych można osadzić tylko 31 zewnętrznych arkuszy CSS - deklaracje z następnych plików zostaną pominięte!
Alternatywny arkusz stylów
<head> <link rel="Stylesheet" href="/style.css" title="Nazwa domyślna"> <link rel="Alternate stylesheet" href="/style1.css" title="Nazwa 1"> <link rel="Alternate stylesheet" href="/style2.css" title="Nazwa 2"> <link rel="Alternate stylesheet" href="/style3.css" title="Nazwa 3"> (...) </head>
- style.css
- Domyślny arkusz stylów, który zostanie wyświetlony na starcie.
- Nazwa domyślna
- Nazwa domyślnego stylu.
- style1.css, style2.css, style3.css
- Alternatywne arkusz stylów - żaden z nich nie zostanie dołączony automatycznie, a jedynie po wyborze odpowiedniej opcji w przeglądarce przez użytkownika.
- Nazwa 1, Nazwa 2, Nazwa 3
- Nazwy alternatywnych arkuszy. Jeżeli kilka alternatywnych arkuszy będzie posiadało taką samą nazwę, zostaną one zgrupowane w jedną opcję wyboru, której zaznaczenie spowoduje dołączenie wszystkich takich arkuszy jednocześnie.
Alternatywny arkusz stylów pozwala udostępnić użytkownikowi kilka wersji wyglądu strony do wyboru. Projektuje się wtedy kilka zewnętrznych arkuszy CSS, a następnie osadza w specjalny sposób, dzięki czemu w przeglądarce użytkownika pojawi się możliwość wyboru jednego spośród przygotowanych wyglądów. Jest to namacalny dowód potęgi języka CSS. Nie trzeba tworzyć, a potem aktualizować kilku wersji witryny, aby zapewnić użytkownikom możliwość dopasowania jej do własnych oczekiwań. Aby dodać nowy wygląd, wystarczy tylko przygotować dodatkowy plik *.css, a zmiana treści serwisu nie będzie wymagała żadnych modyfikacji wyglądu poszczególnych stylów.
W przeglądarce Mozilla Firefox wyboru alternatywnego arkusza CSS można dokonać w menu "Widok/Styl strony", a w Operze - "Widok/Styl". Jeśli chcemy, aby niektóre arkusze nie były dostępne do podmiany przez użytkownika, wystarczy osadzić je w tradycyjny sposób, tzn. jako arkusze domyślne bez podania atrybutu title="...". Taki arkusz domyślny, nawet po wyborze przez użytkownika arkusza alternatywnego, nadal będzie wpływał na wygląd strony, a alternatywny zostanie do niego dopisany.
MSIE 7.0 nie obsługuje alternatywnych arkuszy stylów, jednak osadzenie ich w podany sposób nie powoduje błędów w wyświetlaniu strony. Dodatkowym rozwiązaniem może być skrypt Skórki, który ponadto zapamiętuje wybór dokonany przez użytkownika przy przechodzeniu pomiędzy stronami.
Import arkusza stylów
<style> @import url(adres zewnętrznego arkusza stylów); </style>
Polecenie można wstawić zarówno w wewnętrznym jak i zewnętrznym arkuszu stylów. Pozwala wczytać zewnętrzny arkusz stylów, przy czym może się on znajdować na tym samym serwerze (wtedy można podać względną ścieżkę dostępu) lub w dowolnym miejscu w obrębie całego Internetu (wtedy podajemy adres internetowy). Po wczytaniu, zostanie on automatycznie dołączony do strony.
Oprócz importu arkusza, możesz umieścić pomiędzy znacznikami <style> a </style> dodatkowo własne reguły stylów, a nawet polecenie importu drugiego arkusza (ich działania zostaną połączone, a w przypadku konfliktów pierwszeństwo będzie miała ostatnia w kolejności deklaracja importu).
Import arkusza stylów działa bardzo podobnie jak dołączenie zewnętrznego arkusza - w obu przypadkach reguły CSS są zapisane w osobnym pliku *.css. Różnica w działaniu jest subtelna, ale ważna. Mianowicie importowany arkusz stylów ma taki sam priorytet kaskadowości (ważności), jak arkusz do którego został zaimportowany. Innymi słowy, jeśli chcemy, aby określony arkusz CSS był ważniejszy od wszystkich pozostałych zewnętrznych arkuszy, możemy go dołączyć poniżej innych odwołań do arkuszy lub zaimportować w wewnętrznym arkuszu. Import arkuszy może również być przydatny, jeśli chcemy oszczędzić wstawiania dodatkowych znaczników <link rel="Stylesheet">. W takim przypadku dołącza się tylko jeden zewnętrzny plik *.css, a w nim importuje pozostałe arkusze.
Jeżeli polecenie importu znajduje się w zewnętrznym arkuszu stylów, to relatywną ścieżkę dostępu do arkusza importowanego należy konstruować względem położenia arkusza CSS, w którym jest wstawione polecenie @import, a nie względem dokumentu HTML!
UWAGA!
Wszystkie polecenia importu (może ich być kilka) muszą się znajdować zaraz na początku arkusza stylów, tzn. przed właściwymi regułami CSS, znajdującymi się w arkuszu, do którego następuje import!
W MSIE 8.0 i starszych można zagnieżdżać importowane arkusze CSS tylko do trzeciego poziomu, tzn. importowany na najwyższym poziomie arkusz może sam zaimportować nowy plik CSS, a ten z kolei jeszcze tylko jeden dodatkowy - deklaracje z następnych zagnieżdżonych plików zostaną pominięte!
Kaskadowość stylów
Kaskadowość stylów określa pierwszeństwo w oddziaływaniu na te same elementy strony stylów z różnych źródeł. Na przykład: na naszej stronie używamy zewnętrznego arkusza stylów, deklaracji stylów w nagłówku strony, a także stylów typu inline, przy czym dotyczą one formatowania dokładnie tego samego elementu (np. kroju czcionki). Co się stanie w takim przypadku? Czy nie powstaną konflikty? A może komputer się "zawiesi"? Nic z tych rzeczy! A to właśnie ze względu na kaskadowość. To od niej wzięły swoją nazwę style: CSS - (ang. Cascading Style Sheets) Kaskadowe Arkusze Stylów.
Jeśli w dokumencie znajduje się kilka źródeł stylów, pierwszeństwo mają te, które znajdują się "bliżej" formatowanego elementu. Oddziaływanie stylów z arkuszy zewnętrznych może być modyfikowane przez style zdefiniowane w nagłówku dokumentu, to z kolei może być zmieniane przez style zdefiniowane bezpośrednio w ciele dokumentu (inline). Zatem priorytet ważności stylów (pierwszeństwo) wyglądałby tak:
- Styl lokalny (inline)
- Rozciąganie stylu (SPAN)
- Wydzielone bloki (DIV)
- Wewnętrzny arkusz stylów
- Import stylów do wewnętrznego arkusza
- Zewnętrzny arkusz stylów
- Import stylów do zewnętrznego arkusza
- (Atrybuty prezentacyjne HTML - np.
align="...",bgcolor="...",color="...",height="...",width="..."i inne)
Style o wyższym priorytecie ważności (na początku listy) mają pierwszeństwo w modyfikowaniu elementów dokumentu. Style niżej w hierarchii mogą zmienić formatowanie jakiegoś elementu, tylko jeśli style o wyższym priorytecie nie dotyczą tego konkretnego elementu. Na szczególną uwagę zasługuje również fakt, że style CSS z dowolnego źródła zawsze są ważniejsze niż atrybuty prezentacyjne przypisane elementom bezpośrednio w kodzie HTML, mimo iż wydawać by się mogło, że powinna tutaj zachodzić zasada taka jak w przypadku stylu lokalnego.
Kaskadowość stylów pozwala zatem pracować z kilkoma źródłami stylów, bez obawy o wystąpienie konfliktów. Takie rozwiązanie jest bardzo wygodne, ponieważ możemy np. zdefiniować ogólny wygląd naszego serwisu w zewnętrznym arkuszu i dodatkowo zmienić nieco wybrane strony poprzez wewnętrzny arkusz, a jeśli zajdzie konieczność zmodyfikować pojedyncze elementy za pomocą stylu lokalnego.
UWAGA! Polecenie dołączenia zewnętrznego arkusza powinno znajdować się w dokumencie wcześniej niż wewnętrzny arkusz. Odwrotna kolejność złamie zasady kaskadowości!
Jeżeli natomiast chodzi o zasady kaskadowości wewnątrz tego samego arkusza CSS, tzn. w przypadku, kiedy znajduje się w nim kilka osobnych reguł CSS o jednakowej szczegółowości (ważności), odnoszących się do tej samej cechy tego samego elementu, to ostateczny wpływ na formatowanie będą miały reguły umieszczone na końcu.
Łamanie kaskadowości
Można świadomie zmienić zasady kaskadowości. Służy do tego polecenie !important. Jeżeli pojawi się ono w deklaracji stylu po wartości cechy, spowoduje to, że taka cecha będzie miała pierwszeństwo przed innymi, nawet jeśli ma niższy priorytet. Natomiast inne cechy takiej deklaracji będą interpretowane normalnie, chyba że również przy nich postawimy !important. Nie należy jednak przesadzać ze stosowaniem tej metody, ponieważ jawnie łamie ona zasadę kaskadowości i po jakimś czasie może Ci znacznie utrudnić analizę sposobu formatowania elementów.